Pierwsze dni szczeniaka w nowym domu

Bardzo ważne jest aby od pierwszych godzin w nowym domu, wprowadzać psu stały rytm dnia, łącząc wcześniejszy tryb życia w hodowli z Twoim grafikiem. Taki rytm dnia powinien obowiązywać przez pierwsze miesiące. W pierwszym okresie ważne jest częste wyprowadzanie psa na zewnątrz, szczególnie po spaniu, jedzeniu i intensywnej zabawie. Ma to na celu naukę załatwiania potrzeb fizjologicznych. Staraj się wychodzić z psem natychmiast po wymienionych czynnościach, najlepiej wynosząc maluszka na rękach, jeśli jego rozmiar na to pozwala.

W pierwszych tygodniach ograniczamy spacery do własnego podwórka. Jeśli go nie posiadamy, postarajmy się znaleźć w pobliżu bezpieczne miejsce, z dala od ulicy, hałasu i innych psów, gdzie znajduje się kawałek trawnika. To pozwoli szczenięciu poczuć się bezpiecznie i szybko nauczyć załatwiania swoich potrzeb na zewnątrz.

Spacery powinny być krótkie – gdy piesek załatwi swoje potrzeby, wracamy do domu. Po drugim tygodniu, stopniowo wydłużamy czas spacerów o 5-10 minut co kilka dni, w zależności od wieku szczenięcia.

Należy pamiętać, że szczenię w wieku 10 tygodni może przesypiać nawet około 18-20 godzin w ciągu doby, dlatego konieczne jest zapewnienie mu odpowiedniego miejsca do odpoczynku. Być może ustaliliście z hodowcą, że takim miejscem będzie klatka kennelowa wyposażona w miękkie legowisko. Klatka szybko stanie się bezpieczną przestrzenią, w której będziecie mieć pewność, że maluch nie zrobi sobie krzywdy.

W miarę upływu czasu klatka stanie się swego rodzaju oazą, gdzie pies zawsze może się schować, gdy potrzebuje odpoczynku. Jest to również doskonałe narzędzie w nauce czystości, ponieważ pozwala łatwiej kontrolować czas odpoczynku. Po przebudzeniu natychmiast wyprowadzamy psa na zewnątrz, aby załatwił swoje potrzeby.

Hodowca na pewno przekazał Ci wiele wskazówek w temacie żywienia, przekazał karmę na start i pomógł zaopatrzyć się w dokładnie taką samą, jaką maluch jadł u niego. Bardzo istotne jest aby nie zmieniać karmy w pierwszych miesiącach w nowym domu, ponieważ  możemy tym przysporzyć maluchowi nie lada problemów jelitowych. Pamiętaj, że zmiana domu i środowiska to dla psa ogromny stres, którego zazwyczaj (pozornie) po nim nie widać. Dodatkowo czasem zmiana wody również wymaga kilku dni aby organizm do niej przywykł, dlatego nie dostarczajmy psu dodatkowych problemów.

Posiłki powinny być podawane o stałych godzinach, nawet 3-4 razy dziennie (w zależności od rasy) w odpowiedniej porcji, która zależna jest od wieku i wagi szczenięcia oraz od jakości karmy. W przypadku większych ras możesz stosować miski na podwyższeniu, w ten sposób zadbasz o aparat ruchu psa. Woda powinna być dostępna cały czas, najlepiej zawsze w tym samym miejscu.

W pierwszym miesiącu po przybyciu do nowego domu, nie wprowadzamy do diety psa żadnych nowych pokarmów, których nie spożywał wcześniej, chyba że zalecił to hodowca. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, zawsze warto skonsultować się z hodowcą. Rozszerzanie diety szczenięcia powinno odbywać się stopniowo, zaczynając od wprowadzenia jednej, nowej rzeczy rano w niewielkiej ilości, aby organizm miał czas na przyzwyczajenie się. Takie podejście należy stosować również w dorosłym życiu psa, gdyż wszelkie zmiany w diecie powinny być wprowadzane stopniowo.

Pamiętając o powiedzeniu „jesteś tym, co jesz”, warto zwrócić uwagę, że sposób, w jaki żywimy naszego psa w wieku szczenięcym, ma znaczący wpływ na jego zdrowie i dobre samopoczucie przez całe życie.

Kolejnym istotnym aspektem jest opieka weterynaryjna i profilaktyka zdrowotna. Zapewne otrzymałeś harmonogram kolejnych odrobaczeń oraz szczepień przeciw chorobom zakaźnym i wściekliźnie (to ostatnie szczepienie przeprowadza się po 12 tygodniu życia i nie powinno być łączone z innymi szczepieniami u małych ras). Najlepiej od razu zapisać te daty w kalendarzu.

W pierwszych miesiącach życia psa liczba zabiegów weterynaryjnych jest dość duża. W kolejnych latach będą to już głównie szczepienia przypominające oraz profilaktyka przeciwpasożytnicza, dostosowana do potrzeb. Zaleca się aby dwa razy w roku przeprowadzać badanie kału, aby upewnić się, że pies nie ma pasożytów. W ten sposób unikniemy konieczności podawania chemicznych preparatów bez potrzeby. Nie zapominajmy także o zabezpieczeniu psa przed pchłami i kleszczami, które są obecne praktycznie przez cały rok, a choroby, które się z nimi wiążą niosą ze sobą bardzo duże ryzyko.

Szczenię na pewno zostało zaczipowane w hodowli, co oznacza, że posiada unikalny numer transpondera. Zarejestruj ten numer w bazie danych (Safe-Animal), aby w przyszłości mieć zabezpieczenie na wypadek zaginięcia lub kradzieży psa.

Każda rasa psa wymaga specyficznych kosmetyków i narzędzi pielęgnacyjnych. Hodowca powinien doradzić, jakie produkty przynoszą najlepsze rezultaty dla jego psów, co pozwoli uniknąć reakcji alergicznych oraz pogorszenia kondycji sierści.

Regularna pielęgnacja sierści jest kluczowa dla zdrowej skóry i ogólnego stanu zdrowia psa. W zależności od rodzaju sierści, różne rasy wymagają odmiennej pielęgnacji. Niektóre zabiegi można przeprowadzać samodzielnie w domu, inne będą wymagały regularnych wizyt u groomera.

Sierść szorstka (np. Jack Russell Terrier, Sznaucer) wymaga regularnego trymowania. Sierść kręcona (np. Pudel, Lagotto Romagnolo) wymaga regularnego czesania i strzyżenia. Sierść średniej długości (np. Cavalier King Charles Spaniel) wymaga czesania i kąpieli. Nawet psy z krótką, gładką sierścią (np. Doberman, Pinczer) potrzebują systematycznego wyczesywania martwej okrywy włosowej oraz okresowych kąpieli.

Pamiętaj, aby regularnie pielęgnować szatę swojego psa. Przełoży się to na zdrową skórę a tym samym na cały organizm i dobre samopoczucie.

Ostatnią kwestią, o której należy wspomnieć, jest rozwój, socjalizacja i wychowanie Twojego szczenięcia. Wprowadzenie regularnego rytmu dnia i ustalenie zasad stanowi fundament wychowania stabilnego emocjonalnie i szczęśliwego psa. Niezwykle ważne jest, aby nie zapominać o aspektach socjalizacji. Szczenię musi poznawać świat, ludzi, inne psy oraz różnorodne dźwięki. Jako opiekunowie musimy budować pozytywne skojarzenia naszego pupila.

Jeżeli Twój mały szczeniak nie chce wychodzić na spacery, nie oznacza to, że ich nie lubi czy nie potrzebuje a po prostu świat zewnętrzny wywołuje u niego ogromny stres. Dom lub mieszkanie, które już zna, jest dla niego bezpieczną przestrzenią, a Twoją rolą jest nauczenie go, że na spacerze również może być przyjemnie. Czasami zajmuje to trochę czasu, ale wszystko jest do przepracowania. W tej kwestii pomocne może być psie przedszkole (do którego mogą dołączyć szczenięta posiadające wszystkie szczepienia). W takim miejscu właściciele uczą się, jak reagować w różnych sytuacjach, a psiak nawiązuje relacje z rówieśnikami. Uczy się bycia psem i przełamuje bariery związane z wielkością oraz różnym umaszczeniem szczeniąt w podobnym wieku. Tego typu aktywności, jak również inne formy nauki skupienia i myślenia, doskonale pomagają w zużyciu energii przez Twojego psiaka. W wieku szczenięcym to nie zmęczenie fizyczne, ale psychiczne (aktywność umysłowa) najlepiej pozwala psu się później wyciszyć.

Nie należy zapominać o naturalnej potrzebie żucia i gryzienia – potrzeba ta wymaga zaspokajania przez około 20-30 minut dziennie. Pominięcie jej może budować u psa niepotrzebną frustrację.